عسل در درمان جراحتها استفاده می شود. عسل مقدار زیادی شکر دارد که محیط هایپر اسموتیک برای زخم ایجاد می کند و در این محیط باکتری ها نمی توانند رشد کنند.
چون عسل حاوی پراکسیدهیدروژن است به بهبود زخم کمک میکند. از عسل به ویژه علیه باکتریهای مقاوم به آنتی بادی استفاده می شود.
درابتدا عسل باید توسط اشعه گامااستریلیزه شودبه دلیل اینکه عسلهای پردازش نشده حاوی اسپورهای clostridium هستند و نمی توانند برای درمان زخم مورد استفاده قرار گیرند. عسل رقت مایع زخم را کاهش می دهد برعکس فعالیت پراکسیدهیدروژن را افزایش می یابد. پراکسیدهیدروژن ضدعفونی کننده است بدون اینکه به بافت آسیبی برساند. عسل رشد باکتری ها را محدود می کند به همین دلیل از عسل برای درمان زخم های حاد و مزمن استفاده می شود. همچنین عسل از عفونی شدن زخم ها جلوگیری می کند. استفاده از عسل منجر به گسترش باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک نمی شودبه همین دلیل میتوان به طور پیوسته از عسل استفاده کرد.
در یک مطالعه ای که انجام گرفت بیماران به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول 21 بیمار با زخم های مزمن- دوم 23 بیمار دارای زخم های حاصل از جراحی و گروه سوم بیمارانی با زخم های حاد که در اثر ضربات حاصل شده بودند. همه بیماران غیر از یکی دوره درمان را کامل کردند. یک بیمار دوره درمان را متوقف کرد به دلیل دردی که بعد از به کاربردن عسل به سراغش می آمد. از 59 بیمار زخم های 57 بیمار بهبود یافت. در دو بیمارباقیمانده عسل از بدتر شدن زخم ها جلوگیری کرد. در طی درمان آدم و ترشحات زخم کاهش یافت و تشکیل پوست و بافت اپتیلیوم سرعت یافت. پانسمان کردن زخم با عسل بسیار آسان است بنابراین بیماران خودشان میتوانستند زخم هایشان را درمان پانسمان کنند. روی پای یک بیمار زخم های وخیمی بود با آرتریت روماتوئید. بعد از گذشت سه هفته زخم ها با عسل بهبود یافتند به طوری که زخم ها تمیز بودند و بوی بد نمی دادند و پوست بر روی آنها تشکیل شده بود و دانه های گوشت مانند که در طی بهبود زخم شکل می گیرد بر روی زخم ها دیده می شد.
یک جراحت پس از گذشت شش هفته با پانسمان عسل کاملا بهبود یافت.پانسمان کردن زخم با عسل سرعت رگ زایی وتشکیل بافت پوششی را افزایش می دهد و عفونتها به سرعت آشکار می شوند و یک محیط مرطوب و بهبود دهنده برای زخم فراهم می شود. عسل به عنوان یک سد حفاظتی بر روی زخم عمل می کند واز نفوذ باکتری ها و تشکیل شدن کلونی جلوگیری می کند. عسل با ph کم و جذب رطوبت خاصیت ضدباکتری دارد و برای زخم های آلوده به استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین بسیار مفید است.
عسل خاصیت ضد بو دارد که با پانسمان کردن زخم ها این ویژگی عسل شناخته شده است. خاصیت ضد باکتری عسل بر روی ارگانیسم های تولید کننده بو موجب از بین رفتن بوی زخم های حاد و مزمنی می شود که با عسل پانسمان شده اند. عسل روی بهبود زخم و سرعت بخشیدن به درمان آن موثر است. پانسمان کردن زخم ها با عسل موجب می شود بافت پوششی روی زخم ها تشکیل می شودو سرعت آنژیوژنز (تشکیل رگ های خونی)را افزایش می دهد و موجب می شود دانه های گوشت مانند که در حین بهبود زخم شکل می گیرد روی زخم تشکیل شود.
درمان با عسل عفونت و کلونیسازی پاتوژنها را کاهش می دهد ودر نتیجه موجب بهبود زخم ها می شود. اکثر عسلهایی که در بازار به فروش می روند برای درمان زخم ها مناسب نیستند. زیرا اینها استریلیزه نیستند. عسل های تجاری به منظور به کار رفتن روی زخم ها مناسب هستند زیرا با اشعه گاما استریلیزه شده اند و خواص ضد باکتری استاندارد دارند. عسل از تشکیل اسکار و افزایش حجم سلولها جلوگیری می کند و با ایجاد سد باکتری عفونتها و باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک را از بین می برد. عسل تکثیر و تولید بافت را تحریک کرده و موجب بهبود زخم می شود.
پانسمان عسل به زخم نمی چسبد، عسل التهاب را کاهش می دهد. عسل از قدیم در درمان زخم ها و جراحت های پوستی و سوختگیها استفاده می شده است وامروزه جایگزین پانسمان های مدرن و آنتی بیوتیک ها شده است. عسل عفونتها و بافتهای نکروزی باقیمانده زخم را کم می کند. برای درمان زخم های عفونی بدن استفاده از آنتی بیوتیک عسل بسیار موثر و مفید است.
پانسمان عسل یک ضدعفونی کننده ی موثر است و در نتیجه فعالیت ضدباکتریایی پراکسیدهیدروژن در محلول عسل با غلطت 30-5 درصد است که این مقدار متناسب است با یک پانسمان 10 cm 10 که حاوی ml 20 عسل است وبا ml113 تا 10 ترشحات زخم رقیق شده است. فعالیت ضدباکتریایی به راحتی حفظ می شود هنگامی که عسل به عنوان پانسمان کننده ی زخم استفاده شود وحتی در بهبود زخم های ترشحدار موثر است.
در مطالعه های که روی 60 بیمار انجام گرفت اغلب زخم ها و جراحتها (80%) به روش سنتی یعنی با استفاده از عسل درمان شدند. زخم هایی که استریل بودند اتریل باقی ماندند و زخم هایی که عفونت کردند پس از یک هفته درمان با عسل استریل شدند. عسل بهبود زخم زا سرعت می بخشد و پوسته ها با تشکیل دانه های گوشت مانند روی زخم ها، یعنی بافت granulation از بین رفتند. ادم و تورم اطراف زخم با عسل جذب شده و از بین می رود.
عسل از باز شدن زخم ها جلوگیری می کند و دوره مصرف آنتی بیوتیک را کوتاه می کند. در پانسمان عسل تشکیل اسکار بر روی زخم به حداقل می رسد.
سلام و وقت بخیر مطالب سایتتون واقعا عالین
سپاس