اگر با نگرش جستجوگرانه برای درمان بیماریها به قرآن نگاه کنیم به کلمات مرض و شفا برخورد می کنیم، کلمه مرض با بعد فراگیر و گسترده خویش که بیماری جسم و روان را در برمی گیرد. در این زمینه قرآن کریم بیمارانی را معرفی می کند که مرض در قلب و یا سینه آنان رخنه کرده است و از این جهت حق پذیر نیستند و رفتاری منافقانه دارند و پندارهای ناشایست ذهن و دل آنان را مشغول داشته است. چنین بیمارانی از خدا رو برمی گردانند و از سعادت دنیوی و اخروی بی بهره اند و علی رغم تصور خویش در دنیا نیز در عسرت و سختی زندگی را می گذارنند. این گروه که هدایت را تعقیب نمی کنند و بر گمراهی خود اصرار می ورزند نه نها از قرآن بهره نمی گیرند بلکه خداوند تبارک و تعالی به بیماری آنان می افزاید.
اما گروه دیگری هستند که مومن به خداوند هستند و به تبع آن دستورات الهی را اجرا می نمایند و به اجرای اعمال صالح اهتمام می ورزند. این گروه می توانند از قران بهره بگیرند و شفای بیماریهای روحی و روانی خود را در قرآن جستجونمایند و با استفاده از آیه ای در قرآن کریم بیماری جسمی را نیز خداوند عطا می فرماید.
درطب اسلامی اولین و جامع ترین و کامل ترین دارو خود قرآن کریم است،داروی دیگری که قرآن کریم معرفی می نماید عسل است.
بحث قران کریم پیرامون عسل گرچه در دو آیه جمع گردیده است ولی بحثی بسیار جامع و کامل است و ضمن اینکه شفابخشی عسل را مطرح می سازد، دلیل شفابخشی آن را نیز بیان می نماید. خداوند تبارک و تعالی در سوره نحل می فرماید و پروردگار تو به زنبورعسل وحی کرد که از کوهها و درختان و در بناهایی که می سازند خانه هایی بساز و سپس از تمامی ثمرات بخور و خاضعانه راه و روش پروردگارت را بپیما و دستورات وی را اجرا کن، از شکم او نوشیدنی ای بیرون می آید با رنگ های گوناگون که در آن شفای همه مردم نهفته است. در این کار نشانه ای است برای گروهی که اهل فکر و اندیشه هستند.
برسی اجمالی این دو آیه چند نکته را به ما می فهماند که نشانگر ویژگی های برتر این دارو و دلایل آن برتری است.
منبع: کتاب داروهای اساسی در طب اسلامی
دکترحسین خیراندیش
