به عبارت دیگر نوشیدنی های رژیمی (و غذاهایی که بدین منظور شیرین کننده های مصنوعی به آنها اضافه شده )،علی رغم پایین بودن میزان انرژی ممکن است نقش مهمی در تولید چربی و ذخیره کردن آنها توسط اثر ذائقه ای انسولین ایفا کنند.
در واقع ،خطرات سوخت وسازی مشابه (افزایش شیوع اختلالات سوخت و سازی ،خطر زیاد چاقی ،افزایش فشار خون و بیماری قند ) در بین افرادی که نوشیدنی های شیرین مصرف می کنند بیشتر است .چنین به نظر می رسد که در بین کسانی که حداقل یک ونیم قوطی از این نوشیدنی ها را در طول روز می نوشند چندان اختلافی در خطرات مربوط به بروز یا شیوع این بیماریها در افراد اعم از اینکه این نوشیدنی ها از نوع معمولی باشد یا از نوع رژیمی وجود ندارد.تنها نتیجه گیری منطقی که می توان از این تشابه گرفت این است که گیرنده های شیرینی بدون توجه به نوع شیرین کننده خورده شده باعث تحریک پاسخ انسولین می شوند و گلوکز را وارد سلولها می کنند جایی که به صورت چربی ذخیره می شوند.
بسیاری از بیماران دیابتی که به وسیله پزشک معالج شان به آنها توصیه شده بود که از شیرین کننده های مصنوعی استفاده کنند از این بابت در شگفت شدند که چرا نمی توانند وزن خود را کم کنند. حتی در بسیاری از آنها کماکان وزن در وهله نخست بالا می رفت زیرا به توصیه کم کردن انرژی ورودی عمل کرده بودند.
با توجه به این واقعیت که تعدادی از این شیرین کننده های مصنوعی بر اثر سوخت وساز مستقیما به تری گلیسرید تبدیل می شوند و تعداد دیگر باعث تحریک آزاد شدن انسولین می گردند جای شگفتی نیست که در بیماران دیابتی و در کسانی که به خاطر رژیم از این فرآورده ها استفاده می کنند میزان تری گلیسرید خون کماکان بالاست .میزان چربی بیشتری در بدن شان ذخیره می شود و وزنشان کماکان بالا می رود .
