نقش عسل در تغذیه کودکان

آزمایش های پزشکی که توسط تعدادی از پژوهشگران انجام گرفته عسل را به عنوان ماده ای غذایی اثرگذار در رشد کودکان معرفی کرده است. همچنین پژوهشگران متوجه شدند که عسل دارای نقشی خون ساز می باشد و باعث افزایش گلبول های قرمز در خون کودکان می شود. در حال حاضر، بسیاری از کشورهای دنیا عسل را در رژیم های خاص غذایی کودکان که از بیماری های سوء هاضمه، اختلالات دستگاه گوارشی و کم خونی رنج می برند، گنجانده اند.

گولومب ( از مرکز طبی دنبیرو و پتروفسک ) به اثبات رسانده است که اضافه کردن عسل به رژیم غذایی کودکان بیمار علاوه بر افزایش وزن آنها، در بهبود بیماریشان نقش موثری دارد. از سوی دیگر، مقاله ی لابرد نیز به تاثیر زیاد عسل بر وزن کودکان پرداخته و نوشته است. چون عسل خاصیت ضد میکروبی دارد، بنابراین از مبتلا شدن کودکان سنین پایین به بیماریهای عفونی انگلی معده جلوگیری می کند. ایوریش متوجه شد هنگامی که کودکان مبتلا به اسهال خونی را با روش درمانی دی سولفون درمان کرد، پنج روز بعد از درمان، علایم بیماری از بین رفت. اما هنگامی که همین بیماری را با روش های عسل درمانی اجرا می کرد، 24 ساعت بعد از آغاز درمان، علایم اسهال خونی در مدفوع آنها به کلی از بین رفت.

با وجود فواید فراوان آن برای مادر و کودک شیرخوارش، در حال حاضر شیرمادر را تنها منبع تغذیه کودک نمی دانند. از این رو، پزشکان جهان، عسل را به عنوان ماده شیرین کننده غذایی مهم که باید در شیر محلی و در غذاهای کودکان مانند فرنی یا آرد گندم مطرح کرده اند زیرا مقدار قند مناسبی که در عسل است، انرژی خوبی را برای کودک تامین می کند و همچنین در مرحله ی حساس رشد کودک تاثیر گذار است.چون عسل از مواد معدنی حیاتی و ریز مغذی ها سرشار است، از این رو، آزمایش های ماگنی ثابت کرده است که عسل، محرک رشد کودک است. عسل به دلیل ویتامین هایی که دارد، در حفاظت و مصونیت بچه ها از بیماری راشیتیسم (نرمی استخوان) و با داشتن فاکتورهای رشد، موثر است. از سوی دیگر، کومبی اکید می کند: افزودن عسل به شیر جوشیده نیمگرم یا سرد، خواصی را که شیر بر اثر جوشاندن از دست داده، بر می گرداند. او متوجه شد که می توان از عسل به عنوان داروی ملین بچه ها نیز استفاده کرد. بچه هایی که عسل، ماده غذایی اساسی در تغذیه آنها می باشد، دستگاه گوارشی سالم دارند و هیچ گونه گازی در شکم آنها جمع نمی شود. علت ان اسید های آلی و روغن های فراری است که در عسل وجود دارد. که این خود علت تنظیم حرکات دودی روده ها و عدم بی قراری کودکان است.

در مرکز بهداشت ونگهداری کودکان دانشکده پاریس، دکتر الیسون و دکتر نارپونون آزمایش هایی را پیش از زایمان انجام دادند. در این آزمایش ها به غذایی کودکانی که زود و قبل از موعود زاییده شده بودند کمی عسل افزودند. اما به تدریج این مقدار اضافه شد تا به ازای هر کیلو از وزن کودک به 10 گرم در روز رسید. آنها متوجه شدند که اشتیاق کودکان به مکیدن از شیری که با عسل مخلوط شده نسبت به شیری که دارای قند معمولی است، بیشتر است. این آزمایش ها، خاصیت های ملین بودن عسل را نشان داده است. آزمایشات دیگری ثابت کرده است، هنگامی که چای مخلوط با 5 درصد عسل به کودکانی که از سوء هاضمه رنج می برند، داده شود درمان مفیدی برای اختلالات گوارشی خواهد بود. این دو دانشمند به اثبات رساندند که اگر روزانه یک قاشق چایخوری عسل به کودکان بالای سه ماه داده شود، در مرحله گرفتن آنها از شیر مادر بسیارموثر است.

لوتینگ معتقد است که عسل بر خلاف قند معمولی برای کودکان بسیار مفید است. زیرا به اعتقاد او، قند معمولی برای کودکان آسیب ها و زیان های زیادی دارد. او برای اسهال تابستانی کودکان نسخه ای به این شرح تجویز کرده است :

یک قاشق چایخوری عسل با 200 گرم ماءالشعیر جوشیده، بسیار موثر است. او معتقد است که عسل با رایحه های مطبوع برای خواب بچه های با مزاج های عصبی مفید است. از سوی دیگر، گارفیس معتقد است که 20 گرم عسل همراه با شام برای درمان آن دسته از کودکان شب ادراری که در شب ادرار می کنند، مفید است. اما فیلیپس اصرار دارد که پستانک آغشته به عسل، به جای قند معمولی به بچه ها داده شود. او توصیه کرده است که عسل مقدار عسل در دو ماه اول زندگی نوزاد یک قاشق چای خوری باشد. سپس مقدار آن در 3 تا 4 ماهگی نوزاد 2 قاشق چای خوری و سپس در ماه های بعد از 4 ماهگی 3 قاشق چای خوری شود. زیرا به اعتقاد او مصرف قند معمولی در برخی نوزادان  موجب سوء هاضمه می شود. اما قندهای موجود در عسل چنین پیامدی را نخواهد داشت. او معتقد است که : ادامه این برنامه به پیدایش و رشد دندان های کودکان کمک می کند و آنها را در برابر عوارض و ناراحتی های دندان مصون می دارد. از سوی دیگر میخائیلیس از عسل به عنوان درمانی برای بیماری های دهان و روده کودکان استفاده می کند. زیرا مصرف قند معمولی برای کودکان زیان هایی را در پی خواهد داشت.

به دنبال آن، زایس به شدت تاکید می کند که عسل تاثیر مثبتی در رشد کودکان دارد. زیرا به اعتقاد او وارد کردن عسل در رژیم های غذایی مخصوص بچه ها در تقویت بنیه بچه های ضعیف و کم رشد موثر است. اساتیدی مانند هافی جی و موزا در بخش اطفال دانشکده ناتال (1985 میلادی ) آزمایش هایی را بر روی نوزادان انجام داده اند. در این آزمایش ها به شیرخواران  و نوزادانی که به التهاب های گوارشی (معده و روده ) یعنی؛ به باکتری سالمونلا و شی جی لا مبتلا بودند محلول های عسلی دادند. نتیج نشان داده است که عسل، زمان اسهال غیر باکتریایی نزد شیرخواران و کودکان را می کاهد. همچنین عسل می تواند جایگزین خوبی برای قند انگور در درمان مواردی از یبوست باشد. دو دانشمند ویجی نک و جولیا آزمایش هایی روی 387 کودک انجام دادند. آنها بچه ها را به سه گروه تقسیم کردند. هر سه گروه یک برنامه ی غذایی داشتند. گروه اول از قند معمولی استفاده می کردند، گروه دوم از دکسترین قند جو استفاده کرده و گروه سوم از عسل، نتایج ازمایش ها بدین شرح بود : گروه 3 که عسل مصرف می کردند وزن شان بیشتر شد، رشد خوبی داشتند و درصد خون سازی شان بالاتر بود. از این رو، ایوریش تاکید می کند که اگر یک قاشق چای خوری عسل به غذای کودک اضافه شود، فایده آن بیش از فایده 25 گرم قند معمولی است که به او بدهند.

قند معمولی، آب زغالی است که از کالری زیاد برخوردار است، اما عسل، دارای ترکیبی حیاتی است از آنزیم ها، ویتامین ها و هورمون ها به ویزه اسید کولیک که در خون سازی نقش بسزایی دارد. هم چنین عسل دارای پیریدودکسین (vit.B6) که در متابولیسم پروتئین ها موثر بوده و از اختلالاتی که در نتیجه کمبود این پروتئین ها در بچه ها به وجود می آید، جلوگیری می کند. علاوه بر آن، عسل در ساختن کلسیم و منیزیم  که در رشد بچه ها تاثیر خوب و مشهودی دارد، بسیار مفید و موثر است، به ویژه اگر ان را همراه با رژیم غذایی مخصوص کودکان مبتلا به نرمی استخوان (راشیتیسم ) بگنجانند. بنابراین، فواید زیاد عسل را در رشد کودکان و در مراحل مختلف زندگی آنها و در رشد طبیعی و پیشگیری از بیماری های گوناگون کودکان ملاحظه می کنیم.