روش انجام آزمایش عسل
اگر از آن دسته از آدم هایی هستید که به دنبال محصولات پاک و سالم هستید و می خواهید در واقع مو را از ماست بکشید در ادامه با کپه داغ همراه باشید.
در حال حاضر آسانترین راه آزمایش ساکارز عسل آزمایشگاه های مرجع می باشد که در اکثر استان های کشور وجود دارند و طبق تعرفه مشخص آزمون مورد نظر را انجام می دهند. برای اطمینان بیشتر عده ای 16 مرحله آزمون عسل را جهت حصول سلامت کامل محصول انجام می دهند.
مراحل آزمون عسل به شرح زیر است:
1- آزمون ساکارز
آنالیزی که بیشتر خریداران و فروشندگان عسل نیز آن را انجام می دهند تعیین میزان ساکارز عسل است که حد مشخص آن طبق استاندارد حداکثر 5 است. معمولا عسل های مرکبات، یونجه و جنگل دارای میزان ساکارز بالایی نسبت به دیگر عسل ها هستند. ولی عسل کوهستان معمولا ساکارز آن بسته به گونه گیاهی و منطقه جغرافیایی زیر 3 می باشد.
2- رطوبت عسل
با افزایش میزان رطوبت عسل احتمال تخمیر آن نیز بالا می رود. سازمان استاندارد حداکثر رطوبت عسل را بین 18 تا 5/18 تعیین کرده اند ولی در این بین عسل هایی نیز مثل مرکبات و جنگل وجود دارند که از مقدار درصد رطوبت بالایی برخوردار هستند . ولی عسل های کوهستان (چهل گیاه، کتیرا، گون) دارای رطوبت بین 18 تا 19 درصد هستند.
3- اندازه گیری نسبت فروکتوز به گلوکز
نسبت فروکتوز به گلوکز در عسل های طبیعی و مصنوعی با هم متفاوت است حداکثر این میزان نیز باید 0/90 باشد.
4- تعیین فعالیت دیاستازی کیفی
فعالیت دیاستازی نیز یک فاکتور کیفی است که در اثر ماندگاری و حرارت دیدن عسل تغییر می کند و مقدار آن نشانگر تازگی عسل و حرارت ندیدن آن است معمولا آزمون دیاستاز عسل طبیعی و سالم باید مثبت باشد. طبق استاندارد ملی حداقل فعالیت دیاستازی برابر 8 را داشته باشد.
5- هیدروکسی متیل فورفورال (HMF)
تعیین مقدار هیدروکسی متیل فورفورال فاکتور مهم در تعیین کیفیت و سالم و تازه بودن عسل است و همچنین نشان دهنده حرارت دادن عسل نیز می باشد در عسل های تازه تولید شده این مقدار صفر است ولی با نگه داری عسل در شرایط نامناسب و حرارت دادن، مقدار آن افزایش پیدا می کند. در مناطق گرمسیری HMF عسل بالا می باشد زیرا عامل گرما باعث افزایش این فاکتور خطرناک است.
حداکثر میزان عنوان شده توسط سازمان استاندارد 40 میلی گرم در یک کیلوگرم عسل است.
6- میزان مواد معدنی موجود در عسل یک عامل مهم کیفیت عسل های با منشاء گیاهی است.
7- اندازه گیری هدایت الکتریکی عسل
اندازه گیری هدایت الکتریکی عسل یک فاکتور مهم برای مشخص شدن خلوص عسل می باشد. این میزان رابطه مستقیمی به اسید و خاکستر موجود در عسل بستگی دارد. هر چه این مواد بیشتر باشد هدایت الکتریکی عسل نیز بیشتر می شود. مقدار تعیین شده هدایت الکتریکی برای عسل 8/0میلی زمینس بر سانتی متر(MS/CM) می باشد.
و اندازه گیری آن نیز با دستگاه هدایت سنج(کنداکتور) در دمای 20 سانتی گراد انجام می گیرد.
8- اندازه گیری اسیدیته آزاد
بر طبق استاندارد میزان اسیدیته در هر کیلوگرم 40 میلی اکی والان است. میزان و مقدار اسید در عسل از عدم رشد میکروب ها در آن هدایت می کند.
انواع اسیدهای موجود در عسل : اسید استیک، اسید سیتریک، اسید فرمیک، اسید لاکتیک، اسید مالیک، اسید پیرگلوتامیک، اسید فسفوریک، اسید سوکسونیک، اسید اکسالیک.
9- قندهای احیاء قبل از هیدرولیز
میزان قندهای احیاء قبل از هیدرولیز باید بالای 70 گرم در صد گرم عسل باشد ولی استاندارد 92 ایران این مقدار را 65 گرم در صد گرم عسل پذیرفته است. که با روش تیتراسیون و استفاده از فهلینگ انجام می پذیرد.
10 – مواد جامد غیر قابل حل در آب
اندازه گیری مواد غیر محلول، در عسل بیشتر از نوع گرده گل و موم زنوبرعسل است. که هیچ ضرری ندارند و عسل های طبیعی معمولا از میزان بالایی گرده گل نیز برخوردار هستند. مقدار مواد غیرقابل حل 1/0 گرم در صدگرم عسل است.
11-اندازه گیری پرولین عسل که این میزان 180 میلی گرم در کیلوگرم است.
12- قندهای احیاء کننده بعد از هیدرولیز
13- اندازه گیری مقدار ph عسل که مقدار آن طبق استاندارد 3/5 است.
14-تعیین فعالیت دیاستاز کمی
15-اندازه گیری گلوکز
16- اندازه فاکتور فروکتوز
منبع : سایت کپه داغ
