همبستگی بین محرومیت از خواب و فشار خون بالا مدتهاست که مشخص شده است . در افراد محروم از خواب فشار خون به شکل حاد افزایش می یابد که با فزونی فعالیت سیستم اعصاب سمپاتیک همراه است. گمان می رود که محرومیت مکرر و طولانی مدت از خواب در طی چند هفته یا چند ماه ممکن است به علت بالا بودن پایدار فشارخون و سرعت ضربان قلب و بالا بودن فعالیت سیستم اعصاب سمپاتیک منجر به افزایش فشارخون مزمن گردد .
اخیرا پروفسور جیمر گنگزویش و همکاران از دانشکده ی بهداشت دانشگاه کلمبیا در نیویورک مقاله ای انتشار دادند که در آن نشان داده شده بود که کمبود خواب ممکن است عامل خطری برای افزایش فشارخون باشد . بنابراین از دیدگاه نظری ، چنان چه بتوان دارویی یافت که بدون خطر بتواند میزان خواب را افزایش دهد ،ممکن است خطر گرفتار شدن او به فشار خون بالا را به راحتی کاهش دهد . همچنین چنانچه کسی بتواند استرس سوخت وسازی در حال خواب را در زمانی که مغز دچار کمبود سوخت شده است کاهش دهد ، می تواند تولید کاتکولامین که باعث افزایش فشارخون و سرعت ضربان قلب می شود کم کند .
انجام چنین کاری از عهده عسل بر می آید! مصرف عسل در پیش از خواب با ایجاد گلیکوژن مورد نیاز برای کبد ، خواب طولانی تری را تضمین می کند و بنابراین در ساعات آغازین صبح مغز نباید در جستجوی سوخت اضافی برآید. همچنین مصرف عسل قبل از خواب آزاد شدن آدرنالین را کاهش می دهد ، نوعی کاتکولامین که فشارخون و سرعت ضربان قلب را افزایش می دهد.
هر چند به شکل قطعی نمی توان گفت که خوردن عسل فشار خون بیمار را کاهش می دهد ، اما پیشنهاد مصرف عسل برای درمان فشارخون مثال دیگری است از وصل کردن نقاط به یکدیگر.
عسل باعث افزایش خواب نیروبخش می گردد، که با بهبود کیفیت و خواب با مدت طولانی تر مشخص می گردد. خواب دراز مدت تر به مفهوم کاهش خطر فشار خون است .کاهش خطر ابتلاء به فشارخون در جامعه به معنای شمار کمتر کسانی است که برای این بیماری گسترده در جستجوی درمان هستند . چنین به نظر می رسد که مصرف عسل استراتژی بسیار کارآمد و مقرون به صرفه ای است برای کاستن خطر فشارخون که صرفا با مصرف غذایی طبیعی (عسل ) میسر می گردد، غذایی که خوردن آن عملا هیچ خطری را در پی ندارد.
