هنگامی که سن انسان بالا می رود، تغییراتی در بافت های بدن او دیده می شود. به دنبال آن و به علت بیماریهای متعددی مانند یبوست، خشکی پوست، چین و چروک پوست، سنگینی حرکت و نشاط، ضعف حافظه، ضعف بینایی و شنوایی، تصلب شرایین و ناتوانی جنسی بر انسان مستولی می گردد وبه همین علت افراد سالمند جهت درمان این گونه عوارض به پزشک پناه می برند. علاوه بر آن انگیزه طول عمر، انسان را وادار می کند که در پی داروهایی برود که می تواند نیاز و را برآورده کند. در قرون وسطی دانشمندان مدت های زیادی را برای کشف داروی اکسیر حیات صرف کرده اند که تاکنون نیز همواره ادامه دارد.
به این منظور، در طول قرنها و برای تحقق این هدف تلاشهای زیادی انجام گرفته. مانند آزمایش (براون- سیکار ) که در زمینه بازگشت جوانی انجام گرفته است. وی مایعی مخلوط از عصاره ی بیضه ی خرگوش و سگ را به خود تزریق کرد. همین جا به ادعای پروفسور بوگومولیچ اشاره می شود که می گوید : از راه انتقال خون های جوان ( به میزان 20 تا 100 میلی گم) در زمان های متوالی، منبع تجدید نشاط و فعالیت های تولید بافت های نو اعضای پیر بدن را سبب می گردد.پروفسور بارخون و آنا اصلان (1951 میلادی) نتایج تحقیقات شان درباره مثبت بودن برنامه درمانی تزریق مقادیری از نوفوکائین را در بدن منتشر ساختند. این دارو را جزو داروهای احیای جوانی دانسته اند. اما تحقیقات Mora. lens و دیگران به نتایج مثبت درمان پیری زودرس از راه تزریق نوفوکانین همراه با ویتامین ها و هورمون ها اشاره می کند.
دانشمندان از زمانهای دور اهمیت ویژه ای برای عسل قائل بوده اندو فیثاغورث و بقراط، معتقد بودند که خوردن عسل به صورت مداوم جوانی را حفظ و عمر را طولانی تر می کند.
دانشمندان از زمان های دور اهمیت ویژه ای برای عسل قائل بوده اند. فیثاغورث و بقراط، معتقد بودند که خوردن عسل به صورت مداوم جوانی را حفظ و عمر را طولانی تر می کند. دانشمندان لهستانی فتوفتسکی از عمر طولانی دانشمندانی مانند (تریم تبسکی و ملباخر) که همیشه عسل را همراه با وعده های غذایی روزانه خود می خوردند و به نشاط و طراوت صورت مشهور بودند، یاد کرده است. ایوریش تاکید می کند که در شوروی (سابق) افرادی که عمر طولانی داشته اند، در مناطق کوهستانی زندگی می کردند و به زنبورداری مشغول بوده اند و همیشه مقادیر زیادی عسل مصرف می کردند.
سال 1959 م پ . لوت درباره نقش بروکائین در درمان پیری وقتی که با فرآورده های عسلی مخلوط می شود، نوشته است: این فرآیند برمی گردد به نتیجه ناشی از متابولیسم بدن زیرا بروکائین یک اسید آمینه است که ماده ی اصلی سازنده ی کولین و استیل کولین در بدن است؛ یعنی کنش آن به عنوان تقویت کننده مواد کولینی است. او تحقیقاتی درباره نقش بروکائین در درمان پیری انجام داده که در دنیای پزشکی بی سابقه است. تمام تحقیقات لوت به محوریت یافتن و اثبات غیرسمی بودن این ماده مفید بوده است. بنابراین او عسل را (که هم غذا و هم دارو است ) تنها ماده ای که با فعالیت و نشاط بروکائین برابری می کند، کشف و یافته بود.
بنابراین شرکت آلمانی woelm داروی پروکاپین جی دو که ترکیبی از بروکائین + 2 درصد روتین + 5/0 درصد گلوتامینات و 1 درصد سدیم + 10 درصد محلول عسل تصفیه شده تولید کرده است. این دارو به 24 بیمار پیر داده شد که نتایج آن جالب و رضایت بخش بود. زیرا تاثیر مثبت در روند کاهش پیری و سیاه شدن موی آنها داشته است. همچنین تاثیر مثبت آن بر پوست های چروکیده بیماران نمایان بوده است.
نتایج مصرف و آزمایش این دارو نشان داده که مخلوط بروکائین همراه با فرآورده های عسل تاثیرات مثبتی بر درمان رخوت عمومی، سردردها، سستی عصبی، کندی تنفسی و نیز بر درمان کاهش ضربان سریع قلب، دردهای مفصلی مزمن و تصلب شرایین دارد.
منبع : کتاب دایرة معارف عسل درمانی ایران
احمد حاجی شریفی
